Nakasakay na ako nang jeep pauwi kasama kaibigan ko; galing kami sa paparty nila saken..mga 9pm na yon at sobrang pagod na talaga ako, kaso kelangan kong maging alive and kicking pagdating nang bahay... hinihintay pa kasi nila ako doon dahil may party pa ulet, late dinner with family naman.. kaya minabuti ko munang umidlip..
Nakaupo ako sa likod nang driver,at puno ang jeep... katapat ko naman yung kaibigan ko.. tahimik ang lahat nang pasahero at walang trapik.. nararamdaman ko na yung antok..
nakayuko lang ako nang maramdaman ko na parang lumayo nang distansya yung katabi ko at bigla akong tinabihan nang isang lalake.. akala ko nga manyak e.. may binulong kasi siya sa akin na di ko naintindihan.. nilingon ko siya, nagkatitigan kami.. bilang nasabi ko nang pasigaw.. "ANO KAMO?!" leche! ang ayaw na ayaw ko e yung malapit ko nang makuha yung tulog ko tapos bigla akong gagambalain! Nampatola!
Hindi nagsalita yung mama, naramdaman ko na lang yung matigas na bagay sa tagiliran ko na idinidiin niya sa akin.. tinignan ko, at biglang bumilis ang tibok nang puso ko nang bigla kong makita ang hawak niya.. tangina! baril pala yon.. sa pagkakatingin ko sa hawak niyang baril bigla niya akong binulungan ulit na huwag akong titingin sa kanya, yumuko lang ako.. ako naman; bigla akong napatingin sa kaibigan ko na nung mga oras na yon e mangiyakngiyak na... sabay yuko..
Narinig ko na lang na yung mga iba naming kasamang pasahero e pinipigilan ang pagiyak, yung holdaper kasi na katabi ko, sinabihan sila na walang maingay kundi babarilin daw ako.. putang ina! bakit ako lang?! narinig ko din yung boses nung kasama niyang holdaper na hinihingi yung cellphones nang mga kasama kong pasahero..
Buti walang nakuha saking valuable things.. tangina; tinutukan na nga nila ako para panakot sa ibang pasahero tapos kukunin pa nila cellphone ko?! ulol!!!
Wala pang isang minuto natapos na sa pagkuha nang cellphone yung isang holdaper.. tapos bigla na lang hininto nung driver yung jeep.. bumaba yung dalawang holdaper at may kasama pa pala silang isa na nakaupo sa harap..
Umiyak yung kaibigan ko dahil sa sobrang takot, ako naman wala ako sa ulirat dahil nga pagod ako, di ko alam kung ano ang irereact..umiiyak din yung iba naming kasama na pashero.. napansin ko na puro babae lang pala kami doon. dumaan muna yung jeep sa malapit na police station para maireklamo ang nangyari... pero mas pinili na lang namin nang kaibigan kong dumiretso nang uwi.. sa dahilang isa ang police station sa mga ayaw kong pinupuntahan..
Dumating ako nang bahay na gising na gising dahil sa pangyayari pero ramdam ko padin talaga ang pagod--ang takot..
First time kong matutukan nang baril kaya natrauma talaga ako..
Nadagdagan ang edad ko.. muntik nang hindi matuloy dahil sa pangyayaring yon..
thank God... im alive..